Peru, Het toilet is onze beste vriend

Dag lieve lezers,

Het is weer tijd voor nieuw verhaal. Een blog over de eerste week in Peru.

De reis naar Lima ging vrij vlot. Nog bijna het vliegtuig gemist, omdat de gate steeds veranderde, dus we hebben het hele vliegveld gezien. Ietsjes meer dan 3 uur duurde de vlucht, het enige nadeel was dat ik heel nodig moest plassen en de vrouw naast me in een coma lag, niet wakker te krijgen!
Vlak voor de landing toch maar wakker gemaakt, door proberen erover heen te springen, maar dat ging natuurlijk niet zonder d'r wakker te maken. Om 11 uur landde we in de smog van Lima, de mevrouw van Peru online stond keurig op ons te wachten. We werden naar ons hotel gebracht en er werden tijdens de rit ook een hoop handige tips gegeven over veiligheid. Rond 1 uur waren we bij het hotel en besloten we om eerst even het hele boekwerk wat we hadden gekregen over de reis door Peru en Bolivia door te nemen. Het hotel bevind zich in de wijk Miraflores, een leuk wijkje met restaurants en winkels op loopafstand, dichtbij het centrum van Lima.
Hierna kregen we wel honger en zijn naar een winkelcentrum gelopen, Larcomar, de plek waar de rijke Peruvianen komen. Ieder merk was er te vinden, ik was heel dichtbij om nieuwe Nikes te kopen, maarja ruimtegebrek in de backpack.... Straks in Miami kan het wel, want er gaat een hoop weggegooid worden hier in Peru.
In Larcomar lekker gegeten en daarna proberen geld te pinnen, een hele bevalling. Na 5 pinautomaten hadden we er eindelijk er eentje gevonden waar geld uit kwam. Maar ook op een vreemde manier, maargoed we hadden cash, heel belangrijk hier in Peru, op niet veel plekken kan met de creditcard betaald worden.
We waren gesloopt, om 9 uur lagen we gestrekt en om half 8 ging de wekker weer. Om 9:00 stipt kwam de tourguide Melissa ons ophalen. We liepen eerst naar een marktje, waar veel vis, vlees en fruit werd verkocht. We mochten ook wat typisch Peruaans fruit proeven, zoals chiromoya, erg lekker! De rondleiding ging verder met een bustochtje in de locale bussen van Lima, chaos! Gelukkig was het niet ver naar het centrum. We hebben een aantal mooie kerken, pleinen en kathedralen bezocht, erg handig zo'n gids die overal de weg weet. Op een van de pleinen moesten we natuurlijk weer op de foto, met dit keer schoolmeisjes. Ik denk dat ze een soort opdracht van school moesten doen.
We kregen tijdens de tour erg goede informatie over alle gebouwen, dit zal ik jullie besparen, maar het was wel interessant. Na alle informatie was het tijd voor een drankje, pisco sour, het was 10:30 en wij zaten aan de drank, 42% alcohol. Ik kan jullie vertellen dit voel je gelijk, we konden nog net de rondleiding voortzetten haha. Bij het drankje kregen we lekker bananenchips en dit wordt m'n dagelijkse snack, echt heerlijk en toch een soort van gezond als je het zout eraf haalt.
Om 13:00 waren we terug in het hotel en zijn we eerst even gaan liggen, want dat drankje kwam toch wel hard aan haha hierna was het tijd voor het avondeten, ik had typisch peruaans ajo gallina, een soort kip kerrie. Aan dit eten kan ik wennen, hartstikke lekker, maar erg veel! Je krijgt normaal gesproken aardappels rijst en ook nog brood, errugggg dubbelop, maar erg lekker, je leeft maar 1 keer natuurlijk haha
Daarnaast wordt er erg veel getoeterd in Lima, de godganse dag gaat het door en d'r hoeft niet eens een reden voor te zijn om te toeteren. Ook valt het me op dat het hier stikt van de Nederlanders, overal waar je loopt hoor je wel wat Nederlands.
De volgende dag ging de reis verder naar het volgende plaatsje Paracas. Om 12:20 werden we opgehaald met de taxi, die ons vervolgens bracht naar de bushalte van Cruz del sur. We wisten van tevoren niet echt hoe de procedure zou gaan, we hadden de tickets voor de bus al gekregen. Eigenlijk was het niet zo ingewikkeld, je tas wordt ingecheckt net als met een vliegtuig en een halfuur voordat de bus vertrekt, start het instappen. Je hebt ook al een stoel, dus hier hoef je niet om te vechten. Je krijgt ook lekker eten en drinken in de bus en je kan je stoel bijna net zover naar achteren doen, zodat je bijna een bed hebt. De 4 uur naar Paracas waren zo om. Bij aankomst in Paracas stond er weer een vrouwtje met m'n naam op een bordje te wachten, die ons wat informatie gaf over de tour die we de volgende dag zouden gaan doen. Een tour naar de Islas ballestas. De taxi bracht ons weer naar het hotel en waren daar rond een uur of half 7. Toen we eenmaal waren gesetteld naar een restaurantje op zoek gegaan, waar noodles met veel groente op het menu stonden. Daarna was de dag weer voorbij en deed ik de ogen dicht, want de volgende morgen ging de wekker om 6 uur.

Om half 8 werden we opgehaald, de backpacks bleven in het hotel en iemand zou die ophalen, zodat ze in het busstation zouden zijn als wij daar aankwamen na de tour. Ja ik hoor jullie denken, als dit maar goed gaat, ja dat dacht ik ook, maar ik dacht ik geef het een kans.
Eerst was het tijd voor de tour naar de eilanden. We gingen met de speedboot, met heel veel Nederlanders, want de hele fox groep was present richting de eilanden. Luis de gids vertelde ons leuk over de eilanden en de natuur. We hebben penguins, zeeleeuwen, pelikanen en heel veel vogels gezien. En ja die vogels poepen, maar dit keer niet op mij gelukkig!
Om half 11 werden we afgezet bij de bus en ja hoor zowaar de backpacks waren daar, ik viel bijna van m'n stoel. Het was een uurtje naar Ica, een oase in het midden van de woestijn.
Voor laat in de middag hadden we nog een tourtje gepland, zandboarden en met een buggy door de zandduinen crossen.
Het was een soort achtbaan waar we in zaten, heel erg gaaf. Om nog maar niet over het zandboarden oftewel zandhappen te hebben, dat was al helemaal tof!!! Het ging hard, maar het was heel erg cool! En als kers op taart hadden we nog een geweldige zonsondergang in de woestijn, prachtig!
De volgende dag werden we wakker met overal blauwe plekken van het zandboarden, maar het was het allemaal waard, wat een gave ervaring!
De dag erna was een dagje relaxen en s'avonds om 21:00 in de bus naar Arequipa. Een hele lange dag wachten, want na een tijdje relaxen ben je dat ook wel zat. Nog naar het stadje gelopen en rond 19:00 was het dan eindelijk tijd om naar het busstation te gaan met de taxi. Normaal gesproken belt de receptie een taxi, maar meneer was in slaap gevallen en zat te snurken achter z'n desk, haha.
Dus zelf maar een taxi gepakt, was een aardige jongen, die de hele tijd met ons zat te flirten. We hadden de arme jongen ook nog wijs gemaakt dat we zussen waren, het was een hilarische taxirit.
Om half 9 mochten we de bus in en als verassing zaten we in de business class. Een hele grote stoel, eigen tv en een soort WiFi wat soms werkte, zo kwamen wij de 12 uurtjes wel door. En inderdaad aardig wat uurtjes kunnen slapen en om 9:00 kwamen we aan in Arequipa. Taxi naar hotel genomen, maar we konden nog niet in de kamer, dus besloten we even lekker door het stadje te gaan lopen en te gaan ontbijten. Meteen konden we het hoogteverschil voelen, alles wat je doet is een opgave, vooral na zo'n lange busrit, want je kan dan wel business class zitten, moe ben je wel.
We besloten het rustig aan te doen, toen we om 12 uur de kamer in mochten, was daar weer een verassing, een bad in de kamer. Hier ging ik natuurlijk lekker in! Ik had ook sinds die ochtend wat last van m'n buik, misschien had ik wat verkeerds gegeten, maar geen idee wat.
Dag 2 in Arequipa hebben we alle hoogtepunten bekeken nadat we heerlijk hadden uitgeslapen, na een wat onrustige avond met veel naar de wc gaan. We zijn naar een museum geweest met de 500 jaar oude mummie Juanita, erg bijzonder. Ook een kijkje genomen in Santa catalina en de zonsondergang gekeken vanaf de brug Puento Fierro met een mooi uitzicht op de bergen. Daarna gegeten bij een restaurant genaamd zigzag, waar ik lekker alpaca heb gegeten, ja je bent in Peru of niet. En het was heerlijk!! De buik vond dit toch niet zo lekker.. Maargoed het hoort bij zuid-Amerika denk ik dan maar. Het was hierna weer tijd om de spullen in te pakken, want morgen gaan we op een 2-daagse tour naar de Colca canyon.
Na een goede nacht ging de wekker om half 7, om half 8 werden we opgehaald door een busje. Buik was helaas nog niet helemaal op orde, dus zekere voor het onzekere genomen en toch maar even de darmen op een stop gezet. 4 andere mensen waar we mee op tour gingen, aardige mensen. We zouden de eerste dag 4 levels stijgen, naar max 5000 meter. Mooie natuur gezien, maar vooral de ervaring hoe je lichaam op de hoogte reageert is fascinerend. Ademen gaat moeilijk, soms wat hoofdpijn en soms wat duizelig, vooral toen we op 5000m waren. Het wondermiddel coca bladeren, na een kop thee van deze bladeren voel je je meteen weer op en top.
Iets na de middag kwamen we aan in een dorpje dichtbij Chivay, erg moeilijke naam haha. Een leuk hotelletje met een geweldig uitzicht, ook werd er heerlijk gekookt. We hebben heerlijk een lunch en dinner aangeboden gekregen. Het was er ook erg frisjes, thermo ondergoed, winterjas en muts kwamen goed van pas nu. Er was ook geen WiFi dus ik heb lekker zitten kletsen met iedereen, wat heerlijk even geen internet soms. Ze hadden ook een hele kast met spelletjes, dus we hebben ouderwets gerummikubt. Het was een heerlijke middag en avond, vroeg naar bed want om 5 uur, ja om 5 uur ging de wekker om naar de Colca canyon te gaan.
Met de buik gaat het ondertussen een stuk beter, dus ik hoop dat dat zo blijft. Het zou een lange dag worden, want aan het eind van de dag zouden we ook nog rijden naar Puno.
De Colca was geweldig, 4,2 km diep en er zweven allemaal condors rond, een prachtig rustgevend gezicht. Nadat we hiervan hadden genoten nog even rondgelopen in de canyon, erg vermoeiend op die hoogte, maar het leverde mooie uitzichten op! Na dit was het tijd voor de lunch en daarna de 5 uur durige rit naar Puno. Een erg lange oncomfortabele rit, maar je komt er altijd. Puno, de stad die naast het hoogst gelegen meer van de wereld ligt, Het Titicacameer. Hier gaan we morgen op een 2daagse tour naartoe.

Vrijdagmorgen werden we opgehaald en gebracht naar de haven van Puno, in de haven nog even wat cadeautjes voor de familie waar we in zouden verblijven gekocht en daarna gingen we de motorbootjes in. Met 18 mensen in de boot over het meer, de eerste stop was isla suma safy, een drijvend eiland waar de mensen op wonen. Er waren hele schattige kindjes en er werd uitgelegd hoe ze daar leefden en hoe het eiland was gemaakt. Erg interessant, daarna hadden we de tijd om over het eiland te lopen en nog een bootreisje te maken, met een speciaal gemaakte boot van plastic flessen. We kwamen met deze boot aan op een ander eiland, waar je een stempel kon halen voor in je paspoort, dit gingen wijn natuurlijk even doen. Na een uurtje was het tijd om verder te gaan naar het eiland waar we gingen verblijven voor de nacht, isla amantani. Na 3 uurtjes varen kwamen we aan, ja de motorboot gaat niet zo snel, maar liefst max 11km/h. Er stond een hele lief klein mevrouwtje in originele klederdracht op ons te wachten. Haar naam was Marie loes, ik hoop dat ik het goed spel. Ze bracht ons naar haar huis, wat al een flinke klim was, we moesten regelmatig even uitpuffen. Na 25 min heuvel op lopen waren we er, een mooi huisje, precies hoe je een zuid Amerikaans huisje verwacht. Zeebad lekker lunch gemaakt en hier hebben we van genoten. Het was soep met aardappel, op het eiland eten ze geen vlees of vis, dus we moesten even vegetarisch zijn voor 2 dagen. Toch wel raar geen vis als je op een eiland woont, maar ze schijnen dat te bewaren voor de bijzondere gelegenheden.
Rond een uur of 3 was het tijd voor de wandeling naar de top van het eiland, god god god dit viel even vies tegen. De top lag op 4200m, je moet je voorstellen dat je wilt ademen, maar dat je longen zich niet vullen. Zet alsof je een plastic zak over je hoofd hebt. Na ongeveer 10m lijkt het net of je een hele marathon hebt gerend. Je kan hier ook niet doorheen lopen want dan krijg je gegarandeerd hele erge hoofdpijn en je wordt duizelig en gaat overgeven. Dus of je het nou wilt of niet, je moet dan even stoppen om "op adem" te komen. Je kan dus begrijpen dat zo'n klim aardig lang duurt, maar dan als je eindelijk aankomt en dat prachtige uitzicht hebt, dan ben je dat allemaal weer vergeten. Totdat je weer naar beneden moet, dit doet pijn! Geen probleem met ademen, maar overal krijg je kramp! Maar ook dit gaat weer voorbij en dan staat er weer een lekker bordje op je te wachten. Het was weer een kopje soep en rijst met groenten, na dit avondmaal was het tijd voor een feestje. We gingen gekleed in de traditionele kledingdracht en de traditionele dans doen, een erg geslaagde avond. Hierna was het tijd om de ogen dicht te doen. Het was een koude en lange nacht, maar toch wat uurtjes kunnen slapen. Om 6 uur ging weer de wekker en stonden we als oude oma's op en liepen naar het ontbijt wat klaarstond, pannenkoeken mmmmm. Hierna was het tijd om afscheid te nemen van onze mama en verder te gaan naar het volgende eiland, isla taquile. Weer een wandeling omhoog naar de plaza de armas. Weer geen pretje voor het hart en de longen, pufpufpuf. Na de wandeling volgde een andere wandeling, maar deze was gelukkig gewoon op 1 niveau en hierna stond er een lunch op het menu. Lekker vis met rijst, de terugreis kon na de lunch worden ingezet. 2,5 uur terug naar Puno, gelukkige zaten we goed en kon ik een dutje doen. Tijdens de terugreis begonnen onze darmen al wat te rommelen en ja het toilet is onze beste vriend weer. Het was 3 dagen weg, maar zonder darmproblemen kom je zuid Amerika niet uit.

Morgen gaan we naar Cuzco en staat de incatrail op het programma.

Tot de volgende keer lieverds
Kus Manon