Dagdag zuid Amerika

Dag lieve lezers,

De tijd in Zuid Amerika zit erop, wat heeft dit continent me blij verrast. Dit wordt een korte blog, want het zal alleen gaan over de laatste dagen in Boliviaen en Lima.

Donderdag 19 mei kwamen we s'ochtends rond een uur of 8 aan in Uyuni. Na een hele lange busreis voor mij. Het was eigenlijk maar 8 uurtjes, maar donderdagochtend dacht ik even lekker scrambled eggs te eten. We waren onderweg naar de gondel van la Paz met de taxi, toen ik me ineens niet lekker begon te voelen. Maar dan ook echt ellendig! Ik heb eigenlijk niks gezien van het ritje in de gondel en een taxi terug krijgen naar het hotel was ook nog is een heel gedoe, omdat er een soort demonstraties waren.
Eenmaal in het hotel voelde ik me alleen maar slechter, zo wit als een spook zat ik op de bank, want we hadden ook geen kamer meer. Ik zal jullie de details verder besparen....
Voordat we de bus in gingen om 9 uur s'avonds voelde ik me gelukkig heel wat beter, maar erg slapjes.

Aangekomen in Uyuni konden we gelijk de hotelkamer in en hebben we heerlijk even geslapen. Inmiddels hield ik ook weer wat eten binnen, dus in de middag zijn we even lekker over de markt gaan wandelen. Hier wat water, snacks en mutsen gekocht, omdat de dag daarna het eindelijk tijd was voor de tour over de zoutpannen van Bolivia.

20 mei werden we om half 11 opgehaald met de jeep, die we deelden met nog 4 andere mensen. 2 Belgen en 2 Fransen, erg aardige mensen. In Uyuni was het al erg frisjes, maar toen we bij de immens grote zoutvlakten aankwamen, was het nog iets frisser. 3 dagen en 2 nachten zou deze tour gaan duren.
Uren reden we over de zoutvlakte, het was adembenemend mooi. Natuurlijk werden de bekende foto's gemaakt, loco foto noemde de gids het haha. Ook uren zonder wc, ohja het toilet is overal. Gelukkig was het verkeerde eitje er al uit en de maag al wat gekalmeerd.
En dan ineens in het midden van al het zout was daar ineens een soort eiland met heel veel cactussen, hoe bizar! Dit was de laatste stop van de eerste dag. Langzamerhand werd het zout minder en werd het een soort woestijn, omringd door allemaal bergen met prachtige kleuren, het was fantastisch mooi, eigenlijk niet te beschrijven. Rond een uur of 5 kwamen we aan in het "hotel". Er was ons van te voren gezegd dat dit heel erg basis zou zijn, geen warm water en elektriciteit. We kwamen aan in het hotel en het viel ons alles mee, er was elektricitiet en het was een prima bed. We hadden slaapzakken gekregen, die ons warm moesten houden tijdens de nacht, want een kachel was er niet.
Na het avondeten en lekker gekletst te hebben zijn we naar bed gegaan en het was gelukkig helemaal niet zo heel koud, ik had niet eens de slaapzak echt nodig.
De volgende dag stond rond 7 uur het ontbijt klaar en om half 8 zouden we vertrekken. Deze dag stond in het teken van lagoenes met heel veel flamingo's, lama's en nog een soort beest wat op een lama lijkt (vicuna in het Spaans). Een heel erg hobbelige weg, maar wat een mooie natuur! Ook werd het iedere uur een beetje kouder, omdat we ook steeds hoger gingen. Rond een uur om 6 kwamen we aan bij het hotel. Het hotel voor de nacht lag op 4800 meter en dit kon je goed voelen met ademen. Maar gelukkig geen hoofdpijn of andere verschijnselen van hoogteziekte, er waren er een aantal die dit wel hadden, die liepen erbij als een paar geesten en moesten de hele tijd overgeven, wat hoogte allemaal met je kan doen... Ook was het erg koud, inmiddels had ik 5 lagen aan en 2 paar sokken. Ik dacht oh oh hoe ga ik deze nacht overleven. Met z'n allen zaten we om het vuurtje, om het toch nog een beetje warm te krijgen. Thermo aan met truien erover, slaapzak dichtgeritst, zodat je als een mummie ligt en proberen te slapen. Het was een drama nacht, maar goed het hoort er allemaal bij en we wisten het van te voren. Om half 5 ging de wekker en eerlijk gezegd was ik blij dat deze nacht erop zat. Pannenkoeken stonden op het menu als ontbijt en daarna was het tijd om weer verder te gaan. Een snijdend koude wind en -15, ja het was heel erg koud! We gingen naar wat geisers kijken op 5000m hoogte, ook dit was weer erg mooi. Alleen het was zo koud dat ik niet eens foto's kon maken haha en dat ik eigenlijk zo snel mogelijk weer terug in de auto wilde gaan zitten. De volgende stop waren de natuurlijke warmwater baden van rond de 30 graden , aaaaaaaaah wat was ik hier aan toe, wat was dit heerlijk. Ik had hier wel uren in kunnen blijven zitten, zelfs d'r uit gaan was niet eens zo erg. De rest van de dag brachten we vooral door in de auto, omdat we weer terug naar Uyuni gingen. Maar dit was heus geen straf met de prachtige uitzichten. Natuurlijk een uurtje voordat we in Uyuni waren moest er nog wat gebeuren, de band ging lek. Een professionele wielenverwisselaar was de chauffeur ook, binnen een halfuurtje zat er een nieuwe band omheen. Het was vast niet de eerste keer, met die wegen.
Rond een uur of 5 kwamen we aan in Uyuni waar we de backpacks gingen ophalen, daarna lekker pizza gingen eten en vervolgens de nachtbus terug namen naar La Paz.
Een dagje eigenlijk niet veel bijzonders gedaan in La paz, niets anders als eten haha. Lekker pannenkoeken en Mexicaans stonden op het menu voor het avondeten.
Al de hele dag zaten we te denken hoe het zou voelen om weer normale lucht in te kunnen ademen en niet iedere keer als je een heuvel op loopt buiten adem te zijn. We zouden er snel achter komen, want de volgende morgen zouden we vliegen, terug naar Lima.
Dinsdag 24 mei ging de wekker om 4 uur, om half 5 zou de taxi komen, want ze hadden ons verteld dat we 3 uur van te voren op het vliegveld moesten zijn.
Half 5 stapten we in de taxi naar het hoogst gelegen vliegveld van de wereld. Waarom we daar in godsnaam 3 uur van te voren moesten zijn, weten we nog steeds niet. Het was het kleinste vliegveld wat ik ooit heb gezien. De 2,5 uur wachten duurde erg lang. Gelukkig vlogen we mooi op tijd en kwamen we om 9 uur aan in Lima. Het eerste wat we zeiden was oh wat is het hier lekker warm, de korte broekjes en slippers konden weer uit de tas. Gelukkig maar want die Nikes die stinken de pan uit en verpesten al m'n sokken haha
Ook kon je gelijk het verschil van lucht voelen, ademen gaat een stuk makkelijker, we kunnen weer de trap oprennen in plaats van opstrompelen.
De 2 dagen voor de rest in Lima bestonden vooral uit genieten van een lekkere douche en lekker niet lokaal eten. Ook in Lima is het belachelijk hoeveel er naar ons wordt gevloten. Vandaag liepen we terug naar het hotel, begonnen er 3 jongens in een coca cola wagen ineens naar ons te zwaaien en deden ineens hun shirt omhoog, om te gieren haha

Vanavond vliegen we naar Miami of eigenlijk morgenochtend, want om 1:05 vliegen we de lucht in.
Dan staat de auto klaar op het vliegveld en gaande weer verder met Miami verkennen, met als hoogtepunt the key west.

Dikke kus vanuit Lima xxx