Spanning neemt toe

Lieve allemaal,

Wat heb ik een heerlijke 9 dagen gehad op Bonaire. Vrijdagavond 28 aug kwam ik aan op bonaire, het voelde meteen of ik nooit was weggeweest. Niks veranderd, alleen een paar rotondes erbij. Hoe een rotonde werkt vinden bonairianen toch wel erg moeilijk, want ja wat is eigenlijk een knipperlicht?? Terwijl rotondes zijn bedoeld voor de doorstroming, zorgt het op Bonaire toch voor een hoop wachtrijen.... Die er normaal gesproken nooit zijn.
Heel fijn om al m'n lieve vriendinnen weer gezien te hebben en lekker hebben bijgepraat. Goede gesprekken gehad, maar ook ontzettend veel gelachen. Gezwommen in de helder blauwe zee, waar je tenminste wel je voeten ziet!!!
Naarmate de week vorderde, begon ik toch ineens te realiseren hoe bijzonder het is wat ik komend jaar allemaal ga doen en begon het toch ook wel te kriebelen in m'n buik (hoe nuchter ik ook ben).
Zondagavond 6 sept was het na een week relaxen toch weer tijd om het vliegtuig terug naar Nederland te nemen, ook dit was een gek gevoel, dat ik iedereen weer bijna een jaar niet ga zien en dat ik over een week gewoon in het vliegtuig naar Hongkong zit en een jaar niet in Nederland ben en dus ook niet m'n opa's en oma's ga zien. Gelukkig wel m'n ouders die op vakantie komen naar Australië :) Dit gevoel zorgde er toch even voor dat ik een beetje verdrietig werd, maar al snel vond ik weer de positieve vrolijke Manon weer terug.
Vlucht ging helemaal goed, totdat ik op Schiphol aankwam en de dag vol met hindernissen begon...
Op weg naar de auto dacht ik ineens wat hebben ze ruig met m'n koffer gedaan, zaten ineens namelijk allemaal deuken in... Toch maar even de code gecheckt en ja hoor de koffer ging niet open, jullie raden het al, ik had dus gewoon even de verkeerde koffer, precies dezelfde koffer, van de band gehaald, hoe is het mogelijk iemand met dezelfde koffer als ik, nog nooit meegemaakt..
Rennend door Schiphol heen, uiteindelijk m'n koffer omgeruild met de goede. M'n moeder door al het rennen, het parkeerkaartje kwijtgeraakt... 2 uur later dan gepland eindelijk thuis.
Toen kon het verdere geregel beginnen, wat er allemaal bij komt kijken als je een jaar weg gaat is niet te geloven. 10 lijstjes verder, want ik dacht laat ik het maar opschrijven, voordat ik de helft vergeet. Planning gemaakt wanneer wat te doen, zodat ik precies maandag met alles klaar ben.
Rond een uur of 8 begon de vermoeidheid toch wel toe te slaan, nog 2 uur de tijd gerekt en toen heerlijk gaan slapen, tot ik vanochtend wakker werd om 11..... Ja dit stond niet helemaal in de planning.
Snel de auto ingesprongen naar de kapper, begon er ineens iets te piepen in de auto, ohja in Nederland moet de gordel wel om, gek dat je zo snel weer aan iets gewend raakt. Op Bonaire zit je namelijk niet vastgeketend in een gordel in de auto.

Het geregel gaat nu weer verder, na deze al iets te lange break om een leuk verhaaltje te schrijven voor jullie.

Dikke brasa,
Manon